goed plan

In Santa Marta kwamen we aan met het vliegtuig, letterlijk op het strand. Palmbomen, blauwe zee en heuvelachtig gebied op de achtergrond... al met al in de eerste minuut al besloten dat dit nieuwe plan geslaagd was.
De mensen zien eruit en gedragen zich als echte Caribiens. Amicaal, alles rustig aan, vrouwen aanbidden, vrolijk en vriendelijk. Dat rustig aan doen is ook erg verstandig...zittend in een stoel en niks doen bezorgt je al liters zweet, zo warm is het hier.
Vanuit Santa Marta vrijwel meteen een kleine tas gepakt, tent erin (eindelijk!!) muggenspul en zonnenbrand : op naar een Nationaal Park. Een uurtje van de stad en alles zonder gids te regelen; je zou denken dat het park dan niet zoveel te bieden heeft ... niks van waar.
Wij hebben het paradijs bezocht. Via een kronkelig pad dwars door de prachige jungle kwamen we aan bij een camping. Tijdens deze tocht nog een echte Woody Woodpecker gespot (google maar weer, want op de foto zie je hem niet goed genoeg...en echte globbetrotters als we zijn, hadden wij natuurlijk perfect zicht met onze verrekijker) Voor een paar pesos mochten we ons kleine tentje opzetten. Aan de zee, in de jungle, wit strand, blauwe lucht, rotsen, palmbomen....ALLES erop en eraan! En weinig anderen. SUPER
De eerste nacht in ons lichtgewicht minitentje brak aan...
....maar er brak nog iets;
een tropische regenbui brak uit, en die gaan keihard.
Ons tentje stond enkel onder een palmboom en die zou weinig druppels tegenhouden, dus was het hopen dat ons dak waterbestendig was. Dat bleek gelukkig. Toch voelden we bij de derde bui die nacht druppels vallen... dat bleek de condens aan de binnenkant van de tent (lichtgewicht, dus enkelwandig) een douche van ons eigen zweet...mmmm
Alle andere nachten ook regenbuien getrotseerd en gelukkig met een betere doorluchting en dus minder condens.
In dit park kun je via allerlei paden wandelend naar de andere strandjes. Op de ‘hoofd’strandjes heb je mogelijkheden voor eten en slapen; kamperen dus , kleine cabines of hangmatten!!
Het ene strand nog mooier dan het andere...
Ik, ranger Nicki, had een enthousiast plan en koos voor een pad via een verborgen stad (Machu Pichhu in het inie mini) door naar de weg van waaruit je dan weer naar Santa Marta terugkon.
Dit pad was ...mmmm... zeg maar... best uitdagend.
Over, langs en door grote keien, bomen en wortels. En het had die ochtend ook nog flink geregend...glad dus. Eenmaal in de vergborgen stad vertelde een local, op een paard, ons dat het nog twee uur was naar de hoofdweg... en we liepen al bijna twee uur. En daar waren we niet helemaal op voorbereid met nog maar één flesje water . Een flink gebrul van een aap heeft ons even afgeleid, maar toen we na 10 minuten zoeken hem niet konden vinden, zijn we maar snel verder gegaan.
Het was pittig, wel super mooi en natuurlijk hebben we het weer overleefd.

Vanuit Santa Marta, waar het strand al helemaal in kerststemming is, zijn we naar Cartagena gegaan. Dit is een koloniaal stadje en echt de mooiste stad tot nu toe. Binnen de stadsmuren staan de prachtige gekleurde huizen, mooie pleinen en begroeide balkonnetjes. Kleurige fruitdames en andere verkopers sjokken door de smalle straten.
Tent en dagtas weer ingepakt om op een volgend idylisch plekje te kamperen. Om daar te komen was het handig om een tour te boeken. In ons reisboek stond dat de trip ruig en heftig kon zijn. Wij dachten vanzelfsprekend dat dit over de golven ging, maar eenmaal op deze boot bleek de ruigheid uit een geheel andere hoek te komen. Een entertaimer pakte een microfoon en heeft de hele tour iedereen beziggehouden met vreemde spelletjes, harde muziek en een hoop Caribische vrolijkheid.
Gelukkig kwam er een eind aan dit ‘geweld’ en hebben we onze tent weer op een fantastisch plekje kunnen plaatsen. Dames met massagekunsten bleven maar aandringen om hun werk op mij uit te oefenen en daar heb ik dan maar gretig gebruik van gemaakt...heerlijk!!
Andere dames hadden heel ander werk te doen op dit strand. Zij moesten een reclame opnemen voor het nationaal bier, Aguila. Erg leuk om eens mee te maken. Er was ook nog het type werkers “ liever lui dan moe”; een winkeltje van 1 m2 groot met maar liefst 1 cocosnoot te koop...hihi

Na dit kampeeravontuur hebben we het vliegtuig genomen naar het volgende continent, Midden-Amerika....

Dag Zuid-Amerika!