goed plan
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Peter en Nicki
26 November 2009 | Colombia, Cartagena
In Santa Marta kwamen we aan met het vliegtuig, letterlijk op het strand. Palmbomen, blauwe zee en heuvelachtig gebied op de achtergrond... al met al in de eerste minuut al besloten dat dit nieuwe plan geslaagd was.
De mensen zien eruit en gedragen zich als echte Caribiens. Amicaal, alles rustig aan, vrouwen aanbidden, vrolijk en vriendelijk. Dat rustig aan doen is ook erg verstandig...zittend in een stoel en niks doen bezorgt je al liters zweet, zo warm is het hier.
Vanuit Santa Marta vrijwel meteen een kleine tas gepakt, tent erin (eindelijk!!) muggenspul en zonnenbrand : op naar een Nationaal Park. Een uurtje van de stad en alles zonder gids te regelen; je zou denken dat het park dan niet zoveel te bieden heeft ... niks van waar.
Wij hebben het paradijs bezocht. Via een kronkelig pad dwars door de prachige jungle kwamen we aan bij een camping. Tijdens deze tocht nog een echte Woody Woodpecker gespot (google maar weer, want op de foto zie je hem niet goed genoeg...en echte globbetrotters als we zijn, hadden wij natuurlijk perfect zicht met onze verrekijker) Voor een paar pesos mochten we ons kleine tentje opzetten. Aan de zee, in de jungle, wit strand, blauwe lucht, rotsen, palmbomen....ALLES erop en eraan! En weinig anderen. SUPER
De eerste nacht in ons lichtgewicht minitentje brak aan...
....maar er brak nog iets;
een tropische regenbui brak uit, en die gaan keihard.
Ons tentje stond enkel onder een palmboom en die zou weinig druppels tegenhouden, dus was het hopen dat ons dak waterbestendig was. Dat bleek gelukkig. Toch voelden we bij de derde bui die nacht druppels vallen... dat bleek de condens aan de binnenkant van de tent (lichtgewicht, dus enkelwandig) een douche van ons eigen zweet...mmmm
Alle andere nachten ook regenbuien getrotseerd en gelukkig met een betere doorluchting en dus minder condens.
In dit park kun je via allerlei paden wandelend naar de andere strandjes. Op de ‘hoofd’strandjes heb je mogelijkheden voor eten en slapen; kamperen dus , kleine cabines of hangmatten!!
Het ene strand nog mooier dan het andere...
Ik, ranger Nicki, had een enthousiast plan en koos voor een pad via een verborgen stad (Machu Pichhu in het inie mini) door naar de weg van waaruit je dan weer naar Santa Marta terugkon.
Dit pad was ...mmmm... zeg maar... best uitdagend.
Over, langs en door grote keien, bomen en wortels. En het had die ochtend ook nog flink geregend...glad dus. Eenmaal in de vergborgen stad vertelde een local, op een paard, ons dat het nog twee uur was naar de hoofdweg... en we liepen al bijna twee uur. En daar waren we niet helemaal op voorbereid met nog maar één flesje water . Een flink gebrul van een aap heeft ons even afgeleid, maar toen we na 10 minuten zoeken hem niet konden vinden, zijn we maar snel verder gegaan.
Het was pittig, wel super mooi en natuurlijk hebben we het weer overleefd.
Vanuit Santa Marta, waar het strand al helemaal in kerststemming is, zijn we naar Cartagena gegaan. Dit is een koloniaal stadje en echt de mooiste stad tot nu toe. Binnen de stadsmuren staan de prachtige gekleurde huizen, mooie pleinen en begroeide balkonnetjes. Kleurige fruitdames en andere verkopers sjokken door de smalle straten.
Tent en dagtas weer ingepakt om op een volgend idylisch plekje te kamperen. Om daar te komen was het handig om een tour te boeken. In ons reisboek stond dat de trip ruig en heftig kon zijn. Wij dachten vanzelfsprekend dat dit over de golven ging, maar eenmaal op deze boot bleek de ruigheid uit een geheel andere hoek te komen. Een entertaimer pakte een microfoon en heeft de hele tour iedereen beziggehouden met vreemde spelletjes, harde muziek en een hoop Caribische vrolijkheid.
Gelukkig kwam er een eind aan dit ‘geweld’ en hebben we onze tent weer op een fantastisch plekje kunnen plaatsen. Dames met massagekunsten bleven maar aandringen om hun werk op mij uit te oefenen en daar heb ik dan maar gretig gebruik van gemaakt...heerlijk!!
Andere dames hadden heel ander werk te doen op dit strand. Zij moesten een reclame opnemen voor het nationaal bier, Aguila. Erg leuk om eens mee te maken. Er was ook nog het type werkers “ liever lui dan moe”; een winkeltje van 1 m2 groot met maar liefst 1 cocosnoot te koop...hihi
Na dit kampeeravontuur hebben we het vliegtuig genomen naar het volgende continent, Midden-Amerika....
Dag Zuid-Amerika!
De mensen zien eruit en gedragen zich als echte Caribiens. Amicaal, alles rustig aan, vrouwen aanbidden, vrolijk en vriendelijk. Dat rustig aan doen is ook erg verstandig...zittend in een stoel en niks doen bezorgt je al liters zweet, zo warm is het hier.
Vanuit Santa Marta vrijwel meteen een kleine tas gepakt, tent erin (eindelijk!!) muggenspul en zonnenbrand : op naar een Nationaal Park. Een uurtje van de stad en alles zonder gids te regelen; je zou denken dat het park dan niet zoveel te bieden heeft ... niks van waar.
Wij hebben het paradijs bezocht. Via een kronkelig pad dwars door de prachige jungle kwamen we aan bij een camping. Tijdens deze tocht nog een echte Woody Woodpecker gespot (google maar weer, want op de foto zie je hem niet goed genoeg...en echte globbetrotters als we zijn, hadden wij natuurlijk perfect zicht met onze verrekijker) Voor een paar pesos mochten we ons kleine tentje opzetten. Aan de zee, in de jungle, wit strand, blauwe lucht, rotsen, palmbomen....ALLES erop en eraan! En weinig anderen. SUPER
De eerste nacht in ons lichtgewicht minitentje brak aan...
....maar er brak nog iets;
een tropische regenbui brak uit, en die gaan keihard.
Ons tentje stond enkel onder een palmboom en die zou weinig druppels tegenhouden, dus was het hopen dat ons dak waterbestendig was. Dat bleek gelukkig. Toch voelden we bij de derde bui die nacht druppels vallen... dat bleek de condens aan de binnenkant van de tent (lichtgewicht, dus enkelwandig) een douche van ons eigen zweet...mmmm
Alle andere nachten ook regenbuien getrotseerd en gelukkig met een betere doorluchting en dus minder condens.
In dit park kun je via allerlei paden wandelend naar de andere strandjes. Op de ‘hoofd’strandjes heb je mogelijkheden voor eten en slapen; kamperen dus , kleine cabines of hangmatten!!
Het ene strand nog mooier dan het andere...
Ik, ranger Nicki, had een enthousiast plan en koos voor een pad via een verborgen stad (Machu Pichhu in het inie mini) door naar de weg van waaruit je dan weer naar Santa Marta terugkon.
Dit pad was ...mmmm... zeg maar... best uitdagend.
Over, langs en door grote keien, bomen en wortels. En het had die ochtend ook nog flink geregend...glad dus. Eenmaal in de vergborgen stad vertelde een local, op een paard, ons dat het nog twee uur was naar de hoofdweg... en we liepen al bijna twee uur. En daar waren we niet helemaal op voorbereid met nog maar één flesje water . Een flink gebrul van een aap heeft ons even afgeleid, maar toen we na 10 minuten zoeken hem niet konden vinden, zijn we maar snel verder gegaan.
Het was pittig, wel super mooi en natuurlijk hebben we het weer overleefd.
Vanuit Santa Marta, waar het strand al helemaal in kerststemming is, zijn we naar Cartagena gegaan. Dit is een koloniaal stadje en echt de mooiste stad tot nu toe. Binnen de stadsmuren staan de prachtige gekleurde huizen, mooie pleinen en begroeide balkonnetjes. Kleurige fruitdames en andere verkopers sjokken door de smalle straten.
Tent en dagtas weer ingepakt om op een volgend idylisch plekje te kamperen. Om daar te komen was het handig om een tour te boeken. In ons reisboek stond dat de trip ruig en heftig kon zijn. Wij dachten vanzelfsprekend dat dit over de golven ging, maar eenmaal op deze boot bleek de ruigheid uit een geheel andere hoek te komen. Een entertaimer pakte een microfoon en heeft de hele tour iedereen beziggehouden met vreemde spelletjes, harde muziek en een hoop Caribische vrolijkheid.
Gelukkig kwam er een eind aan dit ‘geweld’ en hebben we onze tent weer op een fantastisch plekje kunnen plaatsen. Dames met massagekunsten bleven maar aandringen om hun werk op mij uit te oefenen en daar heb ik dan maar gretig gebruik van gemaakt...heerlijk!!
Andere dames hadden heel ander werk te doen op dit strand. Zij moesten een reclame opnemen voor het nationaal bier, Aguila. Erg leuk om eens mee te maken. Er was ook nog het type werkers “ liever lui dan moe”; een winkeltje van 1 m2 groot met maar liefst 1 cocosnoot te koop...hihi
Na dit kampeeravontuur hebben we het vliegtuig genomen naar het volgende continent, Midden-Amerika....
Dag Zuid-Amerika!
-
30 November 2009 - 09:13
Erwin:
Jawel nummer uno! Wederom een mooi verhaal! nog maar even... Dan kunnen jullie weer naar huis! Haha! Keep on genieten!
xx Borrel -
30 November 2009 - 21:08
Ma, Pa En Houba:
Ook dit is / was weer een fabelachtig verslag uit de avonturenreeks. En fijn om te horen dat het zelfs in een paradijs flink kan regenen. Een schrale troost voor het weer in Holland de afgelopen week(en).... Dan rest ons nog een vraag over dat lichtgewicht tentje van jullie, horen die stoelen daar bij? :-)
En natuurlijk een prachtfoto van de Colombiaanse tak van ons wijlen Karel. (Voor de lezers: Karel was 8 jaar de handtamme eekhoorn in het gezin van Nicki).
Maar ook de andere foto's spreken boekdelen.
Goede reis naar het midden en tot het volgens verslag of tussentijdse e-mails.
Liefs van ons,
Ma, pa en Houba.
-
30 November 2009 - 22:08
Marlou:
oh my god....wat een fantastische reis....alleen dat tentje daar moet ik om lachen...ik kampeer ook regelmatig maar dan wel op een heel andere manier....ik neem nog net geen vaatwasser mee in mijn caravan :P
Ik denk dat jullie nooit meer terug willen keren naar de harde werkelijkheid van werken en de westerse maatschappij!!Het lijkt mij zo ontzettend geweldig om dit mee te maken...en dan te bedenken dat ik vorige week 50 ben geworden....en ïk heb nog nooit zo'n reis gemaakt!! Ik heb echt wat laten liggen...
Geniet lekker verder van jullie avontuur en van elkaar!!
lieve groeten, Marlou -
30 November 2009 - 22:08
Sjoerd:
Haha vet, eindelijk het tentje kunnen gebruiken. Liepen ze daar ook met de w.c. rol over de camping.
of hadden ze geen toiletgebouw daar??
groetjes -
01 December 2009 - 00:26
Wieke:
ruilen? jullie een weekje werken en ik neem jullie reis over.
groetjes wieke -
01 December 2009 - 07:46
Coby:
volgens my,is die regenbui in een droom langs geweest.
-
01 December 2009 - 17:55
Wanda:
Weer super leuk verhaal en gave foto's!! We (Jan&Jan&ik) hebben besloten dat we in het voorjaar ook een weekendje gaan kamperen, nemen we wel een ietsiepietse grotere tent mee:-)
Maar we hebben je wel gemist hoor dit weekend (sorry Peet, vooral Nicki!) Sinterklaas gevierd in de kroeg, uiteraard, volgend jaar gewoon weer lootjes trekken...!!
xx Wan -
02 December 2009 - 19:13
Saske:
Hey!
Wat heerlijk 32 graden in november, rendier en sneeuwpop included :-P! Zo te zien aan de foto's en te lezen aan jullie verslagen hebben jullie de time of your life! Zo leuk om te lezen en wat een mooie foto's!
Heel veel plezier nog toegewenst!
Liefs, Saske -
03 December 2009 - 20:27
Bas Erinkveld:
Heel erg bijzonder en zonder foto's had ik de reisverslagen niet geloofd. Zojuist nog telefonisch contact met m'n zus gehad. Heel fijn om even met je(of haar) gesproken te hebben. Maar we hadden elkaar niet geheel zonder reden aan de telefoon want... en nu mag de rest, niet minderwaardig bedoelt, het ook officieel weten; Wij, Saskia en Bas, waren 25 nov. jl. 12,5 jaar bij elkaar. En nog steeds trouwens.
Wij gaan volgend jaar trouwen!!
We zijn inmiddels redelijk aan het idee gewend en kijken er erg naar uit.
Beste globetrotters bedankt voor het telefoontje en de felicitaties. Peet, pas goed op m'n zus, geniet er samen van en tot 25 januari volgend jaar!!
Groeten Bas.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
