Ciao Bolivia!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Peter en Nicki
15 September 2009 | Bolivia, La Paz
Hallo lieve mensen en lieve lieve leerlingen!!!
Wat een gezellige reacties weer! Ik mis jullie ook heel erg allemaal, gelukkig is het hier super mooi en leuk... waardoor het gemis soms vergeten wordt.
Om maar meteen antwoord te geven op de twee meest gestelde vragen van RBB: we zitten nu in Peru en dat is nog een extra uur verschil met Bolivia. In totaal zitten we nu op 7 uur verschil. Dus als het in Nederland 13:00 is, dan is het bij ons 06:00 (heel vroeg dus!)
Voor een uitgebreid antwoord moeten jullie bij de Panda's zijn, Meike heeft als het goed is een mail daarover gekregen.
Het weer: bijna iedere dag is de lucht strakblauw, heerlijk dus! Maar het is zo hoog, dat het niet superwarm is. 's Nachts wordt het vrij koud, eigenlijk al wanneer de zon ondergaat. Verder zitten we nog steeds op de Andes en bergen willen nog wel eens een wolk veroorzaken en/of vasthouden, het is dan mistig en het kan dan ook regenen.
Ok!
en dan nu:
Dit verslag is het laatste verhaal over Bolivia. Na de fantastische trip Uyuni zijn we naar La Paz gegaan.
La Paz lijkt in vele opzichten de hoofdstad van Bolivia, maar het is het officieel (nog)niet. Deze stad ligt in het noorden en weer aardig hoog, 3660 mtr en prachtig tussen nog hogere bergtoppen.
Vanuit La Paz kun je heel veel ondernemen, maar reizen maakt ook moe en daarom hebben we niet teveel gedaan. We hebben vooral veel verkopers blij gemaakt met het kopen van veel souvenirs, en met als klapper ... DE laptop, waarop ik nu lekker relaxed aan het typen ben!
Maar we zullen jullie niet teleurstellen met alleen saaie teksten, natuurlijk hebben we tussen het niksdoen een fantastische uitstap gemaakt.
We hebben onder andere
the Worlds Most Dangerous Road
gefietst. Deze weg dankt zijn naam aan de vele ongevallen die er plaatsvinden. En een ongeval heb je natuurlijk op vele wegen in de wereld. Het verschil is echter dat een ongeval op deze weg, vaak de dood betekent. Dat ligt absoluut niet aan de weg, maar aan de afgrond waar je rakelings langs rijdt. Dit keer is het geen fabeltje, want vorige week is er nog een gids naar beneden gevallen...brrrrrrr.
Vreemd dat je dan toch nog de behoefte houdt om deze weg te berijden. Heel spannend als je in het busje omhoog wordt gebracht, maar eenmaal op de weg zelf viel het gelukkig mee. Het was eigenlijk een prachtige tocht, van een kaal landschap in de hoogte rijdt je in sneltreinvaart richtig het groen beneden!! Verder zijn wij, Nederlanders, zo gewend om te fietsen dat we ons niet echt onveilig hebben gevoeld.
Grappig als je dan met de andere nationaliteiten praat, want er zijn mensen bij die bijna nooit fietsen bijvoorbeeld dat de laatste keer 5 jaar geleden was... gek he?
De rit maakte de weg nog gevaarlijker.. het was mistig en regende af en toe, wat het zicht behoorlijk beperkte!!! Een voordeel daarvan was wel dat je de afgrond niet goed kon zien, wat de angst waarschijnlijk heeft verminderd.
Eigenlijk was het mooiste van de rit 'de finish'. En niet alleen omdat we het overleefd hadden, ook omdat we eindigden in een dierenopvangcentrum; La Serra Verde.
Deze opvang lag in het dal en bood opvang aan allerlei dieren die hier voorkomen. Deze dieren waren mishandeld, gewond of hadden om een andere reden de menselijke hulp nodig om te overleven. Als vrijwilliger kun je hier helpen om de dieren te voeden, te verzorgen en de hokken schoon te maken. Wij gaan dit nog later in onze reis doen.
We hebben hier wel een nacht geslapen. In een, tot nu toe, meest bijzondere slaapplek: EEN BOOMHUT!!!
Na La Paz zijn we naar de allerlaatste plaats in Bolivia vertrokken: Copacabana. Dit is niet alleen het meest beroemde strand in Rio, maar ook een klein stadje helemaal in het noorden van Bolivia. Dit stadje ligt aan het Titicacameer, een van de hoogste meren in de wereld, op 3820 mtr.
Vanuit hier zijn we naar een eiland in dit meer gegaan, Isla del Sol: Zon eiland! We hebben er een wandeling gemaakt, die vooral door de hoogte, soms wat ademnood bezorgde...poe poe... Dit eiland is door zijn hoogteligging behoorlijk kaal en er zijn maar weinig dieren om te spotten... en jullie weten inmiddels dat dit onze grootste hobby is ;)
De meeste touristen gingen waarschijnlijk via een andere route, want we kwamen gelukkig bijna alleen de bewonders van het eiland tegen. En dat maakte deze wandeling het mooist; we konden goed zien wat de dagelijkse routine is van deze eilandbewoners, zo wandelend door hun dorpjes.
Het Titicacameer (die ook gedeeltelijk in Peru ligt) komt in een volgend verslag nog wel terug, maar met deze laatste zin nemen we nu echt afscheid van Bolivia.
Ciao ciao!
Wat een gezellige reacties weer! Ik mis jullie ook heel erg allemaal, gelukkig is het hier super mooi en leuk... waardoor het gemis soms vergeten wordt.
Om maar meteen antwoord te geven op de twee meest gestelde vragen van RBB: we zitten nu in Peru en dat is nog een extra uur verschil met Bolivia. In totaal zitten we nu op 7 uur verschil. Dus als het in Nederland 13:00 is, dan is het bij ons 06:00 (heel vroeg dus!)
Voor een uitgebreid antwoord moeten jullie bij de Panda's zijn, Meike heeft als het goed is een mail daarover gekregen.
Het weer: bijna iedere dag is de lucht strakblauw, heerlijk dus! Maar het is zo hoog, dat het niet superwarm is. 's Nachts wordt het vrij koud, eigenlijk al wanneer de zon ondergaat. Verder zitten we nog steeds op de Andes en bergen willen nog wel eens een wolk veroorzaken en/of vasthouden, het is dan mistig en het kan dan ook regenen.
Ok!
en dan nu:
Dit verslag is het laatste verhaal over Bolivia. Na de fantastische trip Uyuni zijn we naar La Paz gegaan.
La Paz lijkt in vele opzichten de hoofdstad van Bolivia, maar het is het officieel (nog)niet. Deze stad ligt in het noorden en weer aardig hoog, 3660 mtr en prachtig tussen nog hogere bergtoppen.
Vanuit La Paz kun je heel veel ondernemen, maar reizen maakt ook moe en daarom hebben we niet teveel gedaan. We hebben vooral veel verkopers blij gemaakt met het kopen van veel souvenirs, en met als klapper ... DE laptop, waarop ik nu lekker relaxed aan het typen ben!
Maar we zullen jullie niet teleurstellen met alleen saaie teksten, natuurlijk hebben we tussen het niksdoen een fantastische uitstap gemaakt.
We hebben onder andere
the Worlds Most Dangerous Road
gefietst. Deze weg dankt zijn naam aan de vele ongevallen die er plaatsvinden. En een ongeval heb je natuurlijk op vele wegen in de wereld. Het verschil is echter dat een ongeval op deze weg, vaak de dood betekent. Dat ligt absoluut niet aan de weg, maar aan de afgrond waar je rakelings langs rijdt. Dit keer is het geen fabeltje, want vorige week is er nog een gids naar beneden gevallen...brrrrrrr.
Vreemd dat je dan toch nog de behoefte houdt om deze weg te berijden. Heel spannend als je in het busje omhoog wordt gebracht, maar eenmaal op de weg zelf viel het gelukkig mee. Het was eigenlijk een prachtige tocht, van een kaal landschap in de hoogte rijdt je in sneltreinvaart richtig het groen beneden!! Verder zijn wij, Nederlanders, zo gewend om te fietsen dat we ons niet echt onveilig hebben gevoeld.
Grappig als je dan met de andere nationaliteiten praat, want er zijn mensen bij die bijna nooit fietsen bijvoorbeeld dat de laatste keer 5 jaar geleden was... gek he?
De rit maakte de weg nog gevaarlijker.. het was mistig en regende af en toe, wat het zicht behoorlijk beperkte!!! Een voordeel daarvan was wel dat je de afgrond niet goed kon zien, wat de angst waarschijnlijk heeft verminderd.
Eigenlijk was het mooiste van de rit 'de finish'. En niet alleen omdat we het overleefd hadden, ook omdat we eindigden in een dierenopvangcentrum; La Serra Verde.
Deze opvang lag in het dal en bood opvang aan allerlei dieren die hier voorkomen. Deze dieren waren mishandeld, gewond of hadden om een andere reden de menselijke hulp nodig om te overleven. Als vrijwilliger kun je hier helpen om de dieren te voeden, te verzorgen en de hokken schoon te maken. Wij gaan dit nog later in onze reis doen.
We hebben hier wel een nacht geslapen. In een, tot nu toe, meest bijzondere slaapplek: EEN BOOMHUT!!!
Na La Paz zijn we naar de allerlaatste plaats in Bolivia vertrokken: Copacabana. Dit is niet alleen het meest beroemde strand in Rio, maar ook een klein stadje helemaal in het noorden van Bolivia. Dit stadje ligt aan het Titicacameer, een van de hoogste meren in de wereld, op 3820 mtr.
Vanuit hier zijn we naar een eiland in dit meer gegaan, Isla del Sol: Zon eiland! We hebben er een wandeling gemaakt, die vooral door de hoogte, soms wat ademnood bezorgde...poe poe... Dit eiland is door zijn hoogteligging behoorlijk kaal en er zijn maar weinig dieren om te spotten... en jullie weten inmiddels dat dit onze grootste hobby is ;)
De meeste touristen gingen waarschijnlijk via een andere route, want we kwamen gelukkig bijna alleen de bewonders van het eiland tegen. En dat maakte deze wandeling het mooist; we konden goed zien wat de dagelijkse routine is van deze eilandbewoners, zo wandelend door hun dorpjes.
Het Titicacameer (die ook gedeeltelijk in Peru ligt) komt in een volgend verslag nog wel terug, maar met deze laatste zin nemen we nu echt afscheid van Bolivia.
Ciao ciao!
-
20 September 2009 - 10:33
Joep:
ziet er weer goed uit, gaaf he met al die dieren om je heen! Geniet er weer van en Peet, je weet wat je moet doen als je naar de Machu Pichu gaat ;-)) -
20 September 2009 - 13:46
Emil En Mia:
Hoi Nicky en Peter,
Nou het is fantastisch wat jullie allemaal beleven en vooral zien.
Is het niet spannend om al die dieren van zo dichtbij te zien? want het zijn toch dieren in het wild toch?
En een vraagje wat eten jullie zoals in de verschillende landen?
Plaatselijke gerechten of meer gewone gerechten?
Of veel rijst? Ja veel vragen he, maar we zijn wel nieuwsgierig.
Verder geniet er maar van en we wachten gewoon op het volgende berichtje met de foto's.
Lieve groetjes Emil en Mia :) -
20 September 2009 - 15:00
Liesbeth :
Hoi Nicki en Peter
Je hoeft niet ver weg te gaan hoor om een meer te zien.(onze vijver in de achtertuin) Wij zagen vanmiddag 3 meeuwen en een mus. Ook heel mooi hoor (ha haha) Jaloers op al die mooie beelden en verhalen????? Jullie mogen het invullen.
Groetjes van Henk, Liesbeth en Ritsaert We hebben weer genoten van jullie foto's en verslag op deze zondagmiddag in Haarlem. Veel plezier samen en een dikke kus -
20 September 2009 - 15:25
Coby:
hallo
na een korte dag slaap effe kyken en bingo, ik heb weer genoten, groetenvan uit een zonnige tuin, in numansdorp,p.s. hoe staat het met het gewicht?gaan jullie sjoerd over na doen?
doei coby. -
23 September 2009 - 08:53
Borrel:
Het lijkt potverdomme wel zo'n verslag uit yorintravel o.i.d.! helemaal goed! Hebben jullie al wat van de Inca's gespot? of houd Peter the spotter zich alleen bezig met de beestenboel?
gr Bor -
23 September 2009 - 09:44
De Kangoeroes:
Hallo Nicki en Peter.
Als wij dit bericht maken, liggen jullie nog te slapen!
Wij hebben met veel plezier naar de foto’s gekeken en hebben wel een paar vragen voor jullie. Hier komen ze:
Hoe is de reis naar Zuid-Amerika gegaan en wanneer komen jullie terug?
Waar hebben jullie overal al geslapen en wat doen jullie als een hotel vol is?
Is het mooi daar en zijn er ook dieren die je je niet had voorgesteld?
Hoe vinden jullie het tot nu toe en wat zijn jullie nog van plan?
Wat eten jullie daar? Koken jullie zelf en is het lekker?
Hoe warm is het en hoe laat ga je naar bed en sta je op?
Hebben jullie altijd dezelfde gids?
Is er schoon drinkwater.
Hebben jullie al gezwommen?
Is het spannend met al die dieren?
Heb je al les gegeven of dieren moeten verzorgen?
Ben je al bekenden tegen gekomen?
Kun je gewoon naar Nederland bellen?
En dan de laatste vraag of volgens Walid de belangrijkste: Heb je al voetballers gezien??
Wij hopen dat jullie nog veel plezier hebben!
Groetjes van de Kangoeroes!
(Walid, Wesley A., Rutger, Tivan, Merel, Julia, Burhan, Ryan, Djurre, Daan, Emil, Mike en natuurlijk Linda, Nienke en Claudia)
-
25 September 2009 - 14:50
Sjoerd:
Hey Peter en Nicki,
verhaal en foto's zien er weerper uit! Konden jullie wel slapen in zo'n boomhut, had er niet een van jullie twee een beetje hoogtevrees??
groetjes Sjoerd -
27 September 2009 - 09:53
Ella:
Hey ouwe avonturiers!!!
Jeetje!! Wat een mooi verhaal wéér en heel mooie foto's (stiekem heul erg jaloers).
Geniet ervan doe ik het via jullie verhalen....
Dikke kus uit het nog steeds zonnige NL :) -
27 September 2009 - 18:36
Andrea Kalman:
Hallo Nicki en Peter,
Wat een leuke, bijzondere foto's en verhalen.Ik vind geweldig om jullie reis en belevenissen te volgen.
Heel veel plezier en geniet ervan.
Groeten, Andrea k. -
29 September 2009 - 12:36
De Zeeleeuwen:
halo nicki,:P
bedankt voor het boekje die jou moeder net gebracht heeft .wij zijn benieuwd naar je nieuwe foto's.en hoelaat is het daar als het hier 1 uur is? o jaa vet man dat met die krokodil!:P
hoe gaat het daar met jullie en wat hebben jullie het afgeloop weekend gedaan ? en sid mag over 1week afzwemmen en hij is 4x door het gat geweest!!!heelveel groetjes van zeeleeuwen en een dikke vette knuffel van Sid :P -
02 Oktober 2009 - 09:27
De Borrelnoten:
Hallo Peter & Nicki.
Ik heb ook nog een paar vragen voor jullie. Hier komen ze:
1) Hoe veel kost het bier
2) Smaakt dat ook het zelfde als in Nederland?
3) Hebben ze daar ook Borrelnoten?
4) Mag ik een keer mee spotten met Peet?
5) Is alles spot-goedkoop?
6) Staan jullie vaak in de spotlight als nederlanders?
7) Kun je daar ook goudvissen vangen in een fontein?
8) heb je al een sigaar aangestoken met roepies?
Groeten De Borrelnoten tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
