verrassend Peru

Mijn hoofd tolt…
we zijn weer op hoogte (... of zou het toch het cocadrankje van gister zijn?? Een combi wellicht)
In Huaraz zitten we (nu nog maar een paar uurtjes), een stadje ten noorden van Lima die tussen verschrikkelijk mooie en hoge bergen ligt. Velen komen hier om dagen achtereen te hiken en te klimmen.
Een van de eerste keren in Peru skippen we een must-do ding. Vooral door de weersvoorspelling van heel veel regendagen hebben wij het gehouden bij een dagtrekking. Een heel mooie, dat wel! Samen met een gezellige Australische griet en zonder gids zijn we langs turquase (mmmm lastig woord, ik bedoel blauw-groen) gekleurde lagunes gekomen. Op zich al mooi, maar met de besneeuwde/be-ijsde bergtoppen nog veel mooier!!
Een paar dagen geleden zaten we nog midden in de Amazone, heel andere koek. Dit is typerend voor Peru. Binnen een dag ga je van het lage jungle gebied naar de hoge bergen en morgen zitten we aan de (hopenlijk)zonnige kust. Een aanrader voor iedereen die een maandje ver weg vakantie wil vieren.
Peters verjaardag hebben we grotendeels in de Amazone gevierd. Iets wat we allebei al heel lang een keer in het echt wilden zien. En het is zeker niet tegengevallen.
De Amazone dorpen die we bezocht hebben gaven een goed beeld hoe ze hier leven. Geen gemeentehuis waar je je in moet schrijven maar een hoofd-chief aan wie je toestemming moet vragen om in het dorp te mogen wonen. Geen politie of justitie, maar een houten hok waar je ingestopt wordt om de zonden te overdenken. Geen werk, maar leven met de middelen die je uit de natuur kunt halen. Geen dokter, maar een medicijnman die werkt met de werkzame stoffen van planten en bomen uit de omgeving. Dit zijn niet alleen spannende praatjes; Tijdens een voetbalwedstrijd die gaande was, kwam een man ten val. Zijn arm waarschijnlijk gebroken, de man had zichtbaar pijn. De medicijnman inschakelen en de man ondersteunen was het enige wat men deed. Helaas was de medicijnman niet in het dorp... Hoe ze dat hebben opgelost weten we niet.
Ze wonen in houten hutten die op palen staan. De verhoging is nodig omdat tijdens het regenseizoen het water er een paar meter hoger staat. Ze slapen in zelfgemaakte hangmatten of op de grond, met de hele familie op 30 m2, inclusief keuken, woon en slaapkamer. Wassen doen ze in de riviertjes en een toilet is een gat in de grond.
En dan de wat westerse dingen: In het hoofddorp hadden ze zowaar een disco met lichten, bier en muziek via een computer (waar wij natuurlijk op Peters 30e geproost hebben). De kleding die ze dragen kopen ze in het dichtsbijzijnde stadje door het verkopen van vis of groenten. Ze gaan naar school tot ongeveer 14 jaar. Ze krijgen ook engels, een vereisde van de overheid. Deze zorgt dan ook voor de nodige boeken, maar wij hebben een les gezien waarbij bleek dat de leraar zelf geen engels kan maar wel de les moet verzorgen... ??!!!
Soms zien ze televisie en mijn vraag was meteen of ze daardoor niet anders willen leven of anders gaan denken. De gids vertelde ons dat ze het juist goed hebben. Ze hebben alles wat ze nodig hebben en hoeven niet te werken.
De Amazone is zo groot dat het spotten van dieren natuurlijk wat talent vraagt. Maar gelukkig heb ik die naast me lopen. Met als topper dit keer een LUIAARD! Dit aapachtige beest heeft een fantastisch leven. Het eet de hele dag bladeren die een halucinerend effect hebben. Het beestje beleeft de wereld dus in een geheel andere dimensie en dat merk je. Het beweegt zich nauwelijks of heel traag en het heeft een constante grijns op zijn gezicht, zelfs na een 3 meter diepe val vanuit de boom!! En om zich te beschermen tegen de grote boze zwarte roofvogel, is zijn huid exact de kleur van de boom waar hij inhangt!
Verder:
In de categorie stoere beesten: een Tarantula, een dodelijke schorpioen (klein, maar binnen de 4 uur sta je aan de hemelpoort) en piranha’s...
In de categorie apen: de luiaard dus, aapjesfamilie kijkend uit hun boomholletje een grote groep reizenden.
In de categorie water: rivier-DOLFIJNEN, roze en grijze! We hebben er zelfs tussen gezommen, heel gaaf.
Peet is zijn dertigste dus goed gestart!
In de laatste weken van zijn 29ste levensjaar zijn we vanuit Cusco horizontaal naar het westen gegaan. Daar hebben we als eerste stop in deze route boven de Nascalijnen gevlogen. Heel bijzonder om deze tekeningen vanuit de lucht te bewonderen. Deze lijnen zijn waarschijnlijk in de Incatijd neergezet. Ze zijn tussen de 30 en 300 meter groot. De droogte hier en de diepte van de ‘krassen’ zorgen ervoor dat ze nog steeds te zien zijn. Ook na vele jaren van studie weet men nog steeds niet hoe en waarom ze zijn gemaakt.
Hierna zijn we meteen doorgegaan naar een oase in de woestijn. Midden tussen droge zandheuvels ligt er een dorpje aan een meer. Compleet met palmbomen! Met een buggy en wat snowboards zijn we daar de woestijn ingegaan. Heel gaaf!! Keihard stuiterend in de buggy de meest stijle stukken getrotseerd en glijdend op zo’n board van de hoge heuvels naar beneden (inclusief een staande poging). Voor de snowboarders onder de lezers: als je een uitdaging wil, moet je het eens proberen in deze heuvels...heel lastig aangezien het zand heel wat stugger is.
Natuurlijk moesten we na een week zonder dierenspotten Peters talent weer inzetten. Dat hebben we gedaan in Paracas. Op een paar kleine eilandjes bevinden zich miljoenen waterbeesten die je vanuit een boot kunt bewonderen.
In deze beestenboel bevonden zich:
Pinguins (YES!), pelikanen, bijzondere vogels en jawel... speciaal voor de leukste klas op RBB: ZEELEEUWEN!!! En niet maar een paar, echt heel veel!!
Dat was weer een waardig bezoekje dus.
Vanuit Paracas vertrokken we naar de hoofdstad: LIMA. Gelukkig net op tijd van andere reizigers gehoord in welke buurt het de moeite waard is, want voor de rest is het een heel grote stad waar je niet te lang moet blijven. In ons gebied was het dus wel goed vertoeven en hebben we Peters 30e ingeluid, inclusief champagne, gebak en kaarsjes maar helaas zonder familie en vrienden... Gelukkig zijn de vele digitale felicitaties een troost op dat laatste.
Vanuit Lima zijn we dus naar de Amazone gegaan en dan is dit verhaaltje weer rond!

Succes in het herfstachtige Holland, wij gaan een paar dagen heerlijk zonnebaden in Mancora!!